Cyfrowe Archiwum im. Józefa Burszty

 CYFROWE ARCHIWUM IM. JÓZEFA BURSZTY JUŻ JEST!!!

ZAPRASZAMY DO EKSPLORACJI I JEDNOCZEŚNIE ŻEGNAMY

CZYTELNIKÓW TYMCZASOWEGO BLOGA. DOTYCHCZASOWE WPISY I NOWY BLOG ZNAJDZIECIE NA STRONIE ARCHIWUM.

http://cyfrowearchiwum.amu.edu.pl/

http://cyfrowearchiwum.amu.edu.pl/ 

http://cyfrowearchiwum.amu.edu.pl/ 

http://cyfrowearchiwum.amu.edu.pl/ 

http://cyfrowearchiwum.amu.edu.pl/

Dwie wystawy

Na naszej wystawie "Etnografowie w terenie" (3-21 listopada 2014) możemy oglądać fotografie autorstwa nie tylko Józefa Burszty, ale i jego współpracowników, kolegów, studentów. W archiwalnych zbiorach Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej UAM znajduje się i spory zbiór zdjęć autorstwa Stanisława Kuszy (który był pracownikiem Instytutu i przez wiele lat uczył studentów fotografować) oraz Adama Glapy (etnografa, terenowca). Tych dwóch Panów - Stanisław i Adam - miało wspólne przeżycia z okresu okupacji. Byli zaangażowani w działalność polskiego podziemia, byli także autorami dwóch filmów nakręconych w okupacyjnym Poznaniu.

(fot. ze zbiorów rodziny Adama Glapy)

Ale połączyło ich tez miejsce pracy podczas wojny. W ówczesnym Poznaniu działało (najpierw przy ulicy Gwarnej, a potem przy ul. 27 Grudnia) największe atelier fotograficzne Kazimierza Gregera. Podczas wojny został on jednak wysiedlony na tereny Generalnego Gubernatorstwa, a w jego atelier zaczął pracować Niemiec - Ernst Stewner. Przez cały okres wojny pracowało u niego wielu Polaków, wśród nich Stanisław i Adam, którzy po wojnie pozostali w jednej branży - etnografii.
Kiedy rodzina Stewnera opuszczała Poznań zabrała ze sobą klisze fotograficzne, na których udokumentowany został obraz nie tylko Poznania, ale i wielkopolskich miasteczek i wsi. Fotograf w terenie.

W dniach 8-14 listopada w CK Zamek można oglądać wystawę fotografii autorstwa Ernsta, której osobna część została poświęcona i etnografii.
W jednym czasie spotkały się w Poznaniu dwie wystawy - pierwsza dokumentuje lata 20, druga od lat 50. XX wieku. Autorem fotografii jest Ernst - Niemiec i właściciel zakładu fotograficznego oraz m.in. Stanisław i Adam - Polacy i jego byli pracownicy.
(Anna Weronika Brzezińska)

Wernisaż wystawy Etnografowie w terenie

Niewidzialne dziedzictwo - cyfrowe archiwum na konferencji

W ubiegły piątek 25 września duet Anna Weronika Brzezińska i Agata Maria Stanisz miały okazję opowiedzieć o powstawaniu cyfrowego archiwum w czasie konferencji "Niewidzialne dziedzictwo", 6. konferencja z cyklu "Cyfrowe spotkania z zabytkami" / Łódź, 26-27 września 2014. 

Teren, teren...

Cały czas powraca do nas sprawa portretu Pięknej Pani i jej odnalezienia. Zanim do niej trafiliśmy, rozmawialiśmy z mieszkanką wsi Stara Krobia, której pokazaliśmy zdjęcia z naszego Archiwum. Wiele osób zostało przez nią rozpoznanych, w tym sąsiedzi, mama... Wysłaliśmy naszej rozmówczyni potem te zdjęcia - na pamiątkę. A dzisiaj przyszedł list, w kopercie taka kartka:

W poszukiwaniu Pięknej Pani

 Większość z Was doskonale zna powyższe zdjęcie, wykonane we wsi Krobia Stara, w 1969 roku przez Józefa Bursztę. Przepiękny portret Biskupianki - panny młodej. Zdjęcie jest częścią zespołu fotografii zatytułowanych wspólnie "Wesele biskupiańskie", które wśród tysięcy innych zdjęć znajdują się w Archiwum IEiAK. Od tej fotki wszystko się zaczęło - pomysł na archiwum w wersji cyfrowej, pomysł na wystawę i pomysł na odszukanie widniejącej na zdjęciu kobiety.
Pojechaliśmy dzisiaj do Krobi Starej, z nami kilka wywołanych fotografii, piękny portret pięknej pani w rozmiarze dużym, aparat, kamera, dyktafon, notatniki. Etnografowie znowu W TYM terenie.
Najpierw sklep - pokazujemy zdjęcia panu, który od razu kieruje nas do ceglanego domu, niedaleko sklepu. Podchodzimy do pani, która wygląda przez okno, pokazujemy foty, a pani... sypie nazwiskami jak z rękawa! A ta pani? Przecież to jej kuzynka - Maria.

 No to jedziemy pod wskazany przez żonę sołtysa adres. Puk puk.
- Dzień dobry, czy TA pani tutaj mieszka? - pokazujemy zdjęcia
- Tak.
Pani Maria (panna młoda) i jej mąż Feliks (pan młody), ich córka i towarzyszące nam wszystkim wielkie zdziwienie. I potoczyła się opowieść o pewnym majowym dniu w roku 1969, potem wspólne oglądanie... (jeszcze Wam nie zdradzimy co tam oglądaliśmy). Kawa, ciasto, toast za spotkanie.

Na koniec zdjęcie z portetem, który daliśmy w prezencie odnalezionej Pięknej Pani.

Martyna Borowicz

Anna Weronika Brzezińska

Mikołaj Smykowski

Komentarz

Pamiętacie poprzedni wpis autorstwa Jędrzeja? Poniżej fragment mejla od Danuty Penkali-Gawęckiej (uczestniczki wyprawy EWA 76), będący komentarzem do zdjęcia.

"...sprawa tych oczu nie wydaje się aż tak skomplikowana - to nie oczy klęczącej za murem mężczyzn kobiety, tylko małej, stojącej dziewczynki - one nieraz chodziły z ojcem czy starszym bratem w miejscach publicznych, nie nosiły czadorów do wieku dorastania. Inna rzecz, że trudno jej było w tym męskim, publicznym świecie "przebić się" (i coś zobaczyć z tych fascynujących pokazów). Pamiętam, że kuglarz miał  też "magiczne" białe pałeczki z jakiegoś kamienia (chyba mam taką jedną w domu), którymi pocierał chore oczy osób proszących go o pomoc...
Swoją drogą, rzeczywiście takie powiększenia fragmentów otwierają nowe światy, pokazują niedostrzeżone rzeczy. Ja też bardzo, bardzo się cieszę, że te fotografie z archiwum będą dostępne w wersji elektronicznej"

(fragment mejla publikowany za zgoda D. Penkali-Gawęckiej)

Zakodowana treść

Obróbka zeskanowanych fotografii i negatywów pochodzących z połowy ubiegłego stulecia jest doprawdy niezwykła. Tylko dzięki prostemu zabiegowi, jakim jest trzymanie jednej ręki na klawiaturze, a drugiej na myszce komputerowej, można wybrać się w istną podróż w czasie. Setki fotografii, które przewijają się przez monitor komputera wywołują we mnie coraz to nowe emocje i refleksje. Świat przedstawiony na nich, z uwagi na swoją odległość w czasie, jest mi zupełnie nieznany, a czarno-biała technika tylko podkręca klimat dodając przy tym nutkę tajemniczości. Może właśnie w tym tkwi cała magia...?

* * *

Pewien dzień w pracowni Cyfrowego Archiwum był jednym z takich, kiedy to pogrążony w myślach poddawałem obróbce negatywy średniego formatu. Z uwagi na to, że przycinanie krawędzi musi być bardzo dokładne, użyłem do tego celu dość dużego powiększenia. Przewijając obraz kawałek po kawałku, w pewnej chwili, gdzieś na brzegu, wyłoniła się zagadkowa twarz. Ukryta między innymi postaciami, wpatrywała się prosto w obiektyw. Zaciekawiony, czym prędzej oddaliłem nieco fotografię, aby przyjrzeć się jej uważniej. Okazało się, że kadr przedstawia afgańskiego kuglarza, który wykonuje jakieś sztuczki, a dość spora widownia składała się wyłącznie z mężczyzn. Coś tu nie gra – pomyślałem. Przecież twarz ta, ukryta pomiędzy łokciami, z pewnością należy do kobiety! Po chwili cała historyjka ułożyła mi się w głowie. Posłuchajcie jej zatem.

Przedstawienie to było przeznaczone wyłącznie dla osób płci męskiej. Z uwagi na dość żywą tradycję podziału ról w zależności od płci, rygorystycznie się tego trzymano. Kobiety więc nie miały prawa uczestniczyć w tym zdarzeniu. Ale jedna z nich była wyjątkowo ciekawska i nie bojąc się konsekwencji weszła w męskie grono, aby podpatrzeć jak wygląda takie spotkanie. Łamiąc przy tym istniejący konwenans, miała okazję nieoficjalnie uczestniczyć w przedstawieniu. Między rękoma widać jedynie oczy, które z zaciekawieniem rejestrują całą zaistniałą sytuację... Swoją drogą bardzo zastanowił mnie sposób, w jaki sposób się tam dostała. Może rówieśnicy jej pomogli? A może na głowę założyła turban i w ten sposób udawała mężczyznę? Jak dalej potoczył się los dziewczynki – może została nakryta i spotkała ją za to kara?

* * *

Była to oczywiście dość fantazyjna i luźna interpretacja – podejrzewam, że wiele wspólnego z rzeczywistością ona nie ma. Wszystko to skłania jednak do refleksji nad samą sztuką fotografii. W zbiorach archiwum znajduje się wiele ujęć, które są czysto dokumentacyjne, ale wśród nich znaleźć można istne perełki, które z powodzeniem mogłyby zawisnąć w galerii. Inną kwestią – jak w przypadku tej fotografii – jest ich zagadkowość. I chociaż byśmy chcieli, to tajemnice zakodowane w nich już na zawsze pozostaną nierozwikłane. Teraz i Wy popatrzcie na fotografię i nadajcie jej indywidualny sens.

Jędrzej Lichota

Nasz projekt na portalu głównym UAM

Informacja o naszych projektach  /działaniach / staraniach i pomysłach pojawiła się na stronie głównej UAM

"Niewidzialne dziedzictwo", Łódź, 26-27 września 2014

W dniach 26-17 września 2014 roku w Łodzi odbędzie się6. konferencja z cyklu "Cyfrowe spotkania z zabytkami" tym razem zatytułowana "Niewidzialne dziedzictwo".

Na konferencji będziemy mówić o naszym Archiwum, tytuł zgłoszonego przez nas wystąpienia:
Cyfrowe Archiwum im. Józefa Burszty – reprezentacja kultur lokalnych

Abstrakt: W zbiorach Archiwum Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej UAM znajduje się dokumentacja pochodząca z badań terenowych, z których najcenniejszą kolekcję stanowią materiały dokumentujące przejawy tradycyjnego krajobrazu Wielkopolski. Zostały one zebrane w latach 50. XX wieku przez zespół badaczy pod kierownictwem profesora Józefa Burszty. W roku 2014 w ramach przyznanego dofinansowania z programu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Kolberg 2014  - Promesa wspólnie ze studentami dokonujemy cyfryzacji wszystkich materiałów, przede wszystkim materiału wizualnego w postaci pozytywów, negatywów i slajdów. Zaprojektowanie cyfrowej wersji archiwum okazało się dużym wyzwaniem nie tylko organizacyjnym, ale przede wszystkim metodologicznym. Nieustannie stajemy wobec konieczności odpowiedzi na pytanie: W jaki sposób uporządkować materiały i pokategoryzować tak, by były one czytelne dla współczesnego odbiorcy i odpowiadały jego potrzebom? Na kilku wybranych przykładach zaprezentujemy problemy z jakimi się spotkałyśmy, a także przedstawimy szereg działań popularyzatorskich i krytycznych towarzyszących budowie Archiwum. 

Wstępny program całej KONFERENCJI

1334 pliki =1,7 GB

 

 Plik nr: 1062p

    "Rzeźbiarz przy pracy ze swoim uczniem", Wielkopolska - lata 60/70 , fot.  K. Przychodzki.        

       Edycja:  Agata Stanisz, Agnieszka Kurasińska-Woźniak

Ogłaszam, że dziś zakończyłam obróbkę skanów negatywów! Było ciężko - każdy skan wymagał indywidualnego podejścia. Skany do obróbki przygotowali studenci IEiAK, którzy zajmowali się ich przycięciem i wyprostowaniem. Reszta należała do mnie (korekta przycinania, zmiana dpi, eksport do lekkiego, ale dobrej jakości formatu .png). Skany zostały bardzo dokładnie zweryfikowane i zestawione z zawartością inwentarza, który obecnie przyjął nową formę, tak by było nam łatwiej wprowadzać metadane do bazy archiwum. Przede mną jeszcze taggowanie - najżmudniejsze ze żmudniejszych działań. No, i oczywiście prawa autorskie, które stanowią działkę Anny Weroniki Brzezińskiej.

Nowy partner projektów: wystawy oraz archiwum

 http://www.muzeumkepno.pl/

Konferencja: ogłaszamy nabór!

Raport: co, ile, kto do tej pory

Rozpoczynamy współpracę z firmą Blacom, która pomoże nam w skanowaniu negatwyów fotograficznych oraz przeźroczy (wraz z ich konserwacją, np. czyszczeniem niekiedy bardzo zabrudzonych ramek i szkiełek).

Na dziś zeskanowałyśmy w pomocą naszych studentów, dzielnie pracujących w ramach zajęć fakultatywnych Cyfryzacja archiwum IEiAK, Oli Dzik, Zosi Kędziory, Zosi Lamprecht, Jędrzeja Lichotę oraz Pawła Zalewskiego:

- blisko 2 tysiące pozytywów (okazało się, że jest ich znacznie więcej niż wedle inwentarza, ponieważ kilka pozycji obejmowało nie jedno, ale nawet kilkaset fotografii zinwentaryzowanych pod jednym numerem)

- około 850 negatywów fotograficznych w standardowym formacie

Należy przypomnieć, że naszym partnerem w skanowaniu negatywów w średnim formacie jest Muzeum Narodowe w Gdańsku, którego pracownia do tej pory zeskanowała na rzecz cyfrowego archiwum około 830 obiektów.

Ponad to: 

- dzięki pomocy wymienionych już studentów oraz innych z obecnego II roku I stopnia, jesteśmy niemal przy końcu pierwszej fazy obróbki zeskanowanych pozytywów (przycinanie skanów)

- wszystkie inwentarze (negatywów, przeźroczy, pozytywów, materiałów audio oraz wideo) zostały scyfryzowane dzięki pracy Weroniki Angielskiej, Karoliny Bitner, Zuzanny Czaplińskiej, Marii Prusińskiej, Agaty Stanisz, Anny Weroniki Brzezińskiej oraz Aleksandry Paprot

- trwają prace weryfikacyjne nad inwentarzami, w które zaangażowane są Irena Kabat - archiwistka IEiAK, Zofia Kędziora oraz Agnieszka Pawłowska

- materiały audio zostały scyfryzowane przez Mikołaja Rajpolda z Ictus Label, opracowane merytorycznie oraz podzielone na utwory przez studentów IEiAK uczestniczących w Warsztatach etnologicznych. Audioetnografia - Katarzynę Andrzejkowicz, Wojciecha Cendrowskiego, Joannę Dziewięcką, Marka Fiedlera, Łukasza Kordysa, Annę Kruszynę, Piotra Nisztuka, Michała Orlika, Szymona Radomskiego, Adama Sobolewskiego i Alicję Wolną. Obróbką (edycją oraz processingiem) części z tych nagrań zajmuje się obecnie doktorant IEiAK Robert Ryddzewski. Pozostałe nagrania zostaną obrobione przez Agatę Stanisz

- rozpoczynają się prace nad licencjami creative commons, prawami majątkowymi i autorskimi; w tym zakresie pomaga nam dr hab. prof. UAM Jędrzej Skrzypczak oraz studenci II roku I stopnia, którzy uczęszczali na zajęcia z Ochrony własności intelektualnej. Latem prace nad licencjami przejmą stażyści Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego

- trwają prace nad layoutem i funkcjonalnoścami archiwum, którymi zajmuje się Wojciech Jurkowlaniec

Warto także nadmienić, że towarzyszący powstawaniu archiwum, projekt wystawy "Etnografowie w terenie", wywalczył dofinansowanie społecznościowe na portalu Polak Potrafi: http://polakpotrafi.pl/projekt/etnografowie. Stało się tak, dzięki wsparciu blisko 70 osób, którym składamy ogromne podziękowania.

Przed nami jeszcze bardzo długa droga. Trzymajcie Wszyscy za nas kciuki - czeka nas mnóstwo pracy w szaleńczym tempie.

Wsparcie dla projektu wystawy fotografii archiwalnych

Setna rocznica urodzin prof. J. Burszty

Zapraszamy na stronę Antropofonu, gdzie możecie Państwo wysłuchać opowieści prof. Zbigniewa Jasiewicza o początkach poznańskiej etnologii oraz prof. Józefie Burszcie oraz fragmentu archiwalnego nagrania przemowy samego Józefa Burszty z dnia 11 listopada 1977 roku, kiedy to odbyła się uroczystość jubileuszowa profesora.

LINK ZNAJDUJE SIĘ TUTAJ

Partner projektu: Muzeum Narodowe w Gdańsku

Miło jest nam poinformować, że zyskaliśmy zacnego partnera projektu. Jest nim Muzeum Narodowe w Gdańsku, które pomaga nam w skanowaniu negatywów fotograficznych w tzw. średnim formacie. Jest ich około 1200.

Brzmienie pracy nad cyfrowym archiwum

Zapraszamy do wysłuchania dźwięku, który towarzyszy naszym pracom cyfryzacyjnym:
http://miastodzwiekow.blogspot.com/2014/03/brzmienie-archiwum.html

Wspomnienia, wspomnienia

Powoli w Archiwum powstaje... Wasze Archiwum! Wspomnienia ze studiów, ze spotkań, z wyjazdów, badań, miłych chwil...

Zachęcamy Was do poczytania fragmentu wspomnień p. Anny Mosiewicz (zd. Chwojka), naszej studentki w latach 1965-1970.

Czy wówczas – kiedy mieszkałam na Wildzie i chodziłam do jednej klasy A w szkole podstawowej nr 42 przy ulicy Różanej, mogłam przypuszczać, że ojciec mej koleżanki Małgosi odegra w całym moim życiu tak znaczącą rolę?
Bardzo dawno temu, bo w w 1959 roku, w mojej szóstej klasie była Renia, córka profesora Michała Sczanieckiego, Maciek Serwański – syn historyka i obecny profesor historii, Hanna Ereńska – późniejsza mistrzyni w szachach, Małgosia Burszta, Ewa Ratajska i Wiesław Lamboi. Profesor Michał Sczaniecki wystąpił z propozycją założenia kółka historycznego, które nazwał Klub Myślicieli. Profesor Sczaniecki gościł nas w swym mieszkaniu przy Wierzbięcicach (dawna Gwardii Ludowej) w jeden z piątków każdego miesiąca, prowadząc z nami wykraczające poza program szkolny zajęcia z historii, zadając nam pisanie referatów i ucząc korzystania z literatury. W domu naprzeciw mieszkała Małgosia Burszta, którą czasem odwiedzałam. Z małego pokoiku, zabudowanego regałami z książkami, wychodził czasem Jej ojciec, na którego patrzyłam z szacunkiem, a mały, dwuletni Wojtek o jasnych włosach biegał po całym mieszkaniu.
Minęło wiele lat, po maturze w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych, zachęcona przez mego brata,Tadeusza Chwojkę, zostałam w roku 1965 studentką etnografii.
Katedra, której kierownikiem był profesor Józef Burszta, mieściła się na I piętrze starej kamienicy przy ulicy Kantaka. Piętro wyżej była redakcja Dzieł Wszystkch Oskara Kolberga. W tych ciasnych pomieszczeniach, w domowej atmosferze, upłynęły dwa lata wspólnych zajęć z archeologami – wśród nich była Hanna Kočka, studiująca równolegle historię sztuki, Anna Pałubicka, Andrzej Prinke, Henryk Mamzer i Marian Kwapiński. Na etnografii byli między innymi Anna Surzyńska - Błaszak, obecna kierowniczka Muzeum Henryka Sienkiewicza w Poznaniu, Urszula Dalska – Sienkiewicz, związana zawodowo z Przedsiębiorstwem Konserwacji Zabytków w Szczecinie, Maria Gołuchowska – wieloletnia dyrektorka Muzeum Etnograficznego w Krakowie, Marek Gawęcki – były ambasador w Kazachstanie, obecny wykładowca UAM i niżej podpisana.
Chociaż atmosfera na ulicy Kantaka była wspaniała – nadszedł czas na zmiany i późnym latem 1967 roku katedra przeniosła się do nowo wybudowanego Collegium Novum, gdzie było więcej miejsca i lepsze warunki pracy, zarówno dla wykładowców, jak i dla studentów.
Wykłady Profesora Burszty – eleganckiego i zawsze uśmiechniętego, potrafiącego nawiązać ze studentami świetny kontakt – zapamiętałam jako credo, które starałam się wprowadzać w moim życiu zawodowym. Profesor nauczył nas holistycznego spojrzenia na kulturę ludową, życzliwości sympatii wobec każdego człowieka i przyjmowania różnic kulturowych jako czegoś oczywistego. On nas nauczył, jak należy patrzeć na wieś, jej historię i ludzi, na niezwykłą kulturę wsi i małych miasteczek, grup zawodowych, jak odczytywać ikonografię, dokumenty i pamiętniki. Świetny kontakt Profesora ze studentami i ciekawe wykłady powodowały, że chodziliśmy na te zajęcia jak jeden mąż, aby nie uronić nic z mądrych rzeczy, z którymi dzielił się ten wspaniały człowiek.

I zdjęcie studenckie z rzeszowskiej drogi...

Pozytywy nie całkiem pozytywnie

W tym tygodniu zaczęliśmy skanowanie pozytywów. Skanują: Ola Dzik, Zosia Kędziora, Jędrzej Lichota i Piotr Zalewski.

Oczywiście nie obyło się bez problemów:

a) okazało się, że nie mamy możliwości zeskanowania negatywów w tzw. średnim formacie (aczkolwiek najprawdopodobniej wejdziemy we współpracę z Muzeum Narodowym w Gdańsku - partnerowo/sponsorowo dzięki naszemu studentowi Waldkowi Elwartowi)

b) jeden ze skanerów okazał się zepsuty, z tendencją do pasiaków

c) próba jednoczesnego skanowania i opisywania materiału nie powiodła się (najpierw skanujemy, potem opisujemy)

d) archiwum negatywów okazało się nieprzewidywalne - brakujące zdjęcia, pomieszane zdjęcia, duplikaty

Ale:

- przyjechał do nas PC

- doszło do skutku spotkanie z przedstawicielem firmy, która zajmie się skanowaniem slajdów i negatywów (trzymajcie kciuki, żeby nasza współpraca zaowocowała częściowym sponsoringiem)

- inwentarze przepisuje kilka osób: Zuza Czaplińska, Maria Prusińska, Weronika Angielska, Karolina Bitner

Kołczing i wolontariusze

Poniżej dokumentacja z warsztatów coachingowych, które poprowadziła Monika Ziemba. W warsztacie wzięli udział studenci II roku I stopnia. To właśnie ci ludzie najwięcej nam pomagają. Jesteśmy im bardzo wdzięczne. Bez nich realizacja zarówno cyfrowego archiwum jak i projektu wystawy byłaby niemożliwa. Studenci pomagają nam w skanowaniu, digitalizacji inwentarzy archiwum i działaniach fundraisingowych. Oto nasi wolontariusze: Angielska Weronika, Bitner Karolina, Chraplewski Artur, Czarnecki Szymon, Dekhinet Linda, Downar-Dukowicz Tamara, Draszczyk Natalia, Dutkowska Dominika, Dzik Aleksandra, Dziubata Karolina, Gawdzik Alicja, Gursz Maja, Kacperczyk Marta, Kandziora Maria, Kapanusch Jakub, Kędziora Zofia, Kornowska Marta, Kostrzewa Szymon, Kotlarska Izabela, Kowalska Aleksandra, Kuchnicka Ewelina, Kwasek Anna, Lamprecht Zofia, Lengiewicz Urszula, Lichota Jędrzej, Łeszyk Iga, Maliński Patryk, Marszewska Jadwiga. Morawska Katarzyna, Nowakowska Ewelina, Omiatacz Alicja, Ostrouch Julita, Pińczewska Zuzanna, Prusińska Maria, Rura Ludwik, Sałacińska Aleksandra, Smelkowska Martyna, Stasik Agata, Szatkowski Kacper, Szota Bożena, Walas Grzegorz, Zalewski Piotr

Pracowania archiwum

Wczoraj dokonałyśmy aranżacji przestrzeni dla pracowni archiwum. Było sprzątanie (towarzyszyły nam ścierki, ocet, gąbki i różowe wiaderko), zainstalowałyśmy sprzęt, zagnieździłyśmy pierwsze materiały do obróbki - koperty z pozytywami, pudła z negatywami i slajdami. Jeszcze tylko małe próby ze skanerami. No, i oczywiście nadal czekamy na komputer stacjonarny... ++++ Wielkie podziękowania dla Wojtka Janiaka - naszego producenta wystawy zdjęć archiwalnych za pomoc w instalkach.

Loga: szkice

Poniżej trzy propozycje loga archiwum. Są to szkice. Nam się podoba numer 1 - za jego "sieciowość", nieoczywistość i nieludowość. Wszystkie loga bazują na motywach haftu rzeszowskiego. Mimo naszej preferencji zdecydowałyśmy, że decyzję powinni podjąć potencjalni odbiorcy archiwum, toteż "wrzuciłyśmy" loga na stronę fanpage'u prof. Józefa Burszty, stronę profilową Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej UAM w Poznaniu oraz rozdystrybuowałyśmy je wśród naszych koleżanek oraz kolegów z pracy. Okazało się, że logo nr 3 wygrywa w rankingu i to nad nim popracuje jeszcze nasz grafik.

Slajdy

Jest ich ponad 2000, w pudełkach kartonowych, w częściowo połamanych i poklejonych ramkach, w wielu przypadkach zabrudzone. Pełne dwa kartony zapisów terenowych, świadectw minionych lat i dni, uśmiechów i emocji. Czyjejś pracy w terenie. Ale te dwa kartony nie wyglądają zachęcająco. Każdy jeden slajd wziąć do ręki, oczyścić, przejrzeć, i następny, i następny. Kombinujemy jak to zrobić, a się nie narobić. Zlecić firmie, ale pieniędzy nie ma. Spędzić ileś godzin na bezsensownej pracy, bo przecież po zeskanowaniu taki slajd (jako przedmiot) potrzebny już nie będzie. Inwestować pieniądze w nowe ramki - po co, jak wszystko będzie w cyfrze.

Po długich i żmudnych zabiegach udało się zainstalować skaner do slajdów. Pierwsza próba. Na slajdzie - męska czapka wykonana z bordowego sukna, położona na łące zielonej. Ta czerwień i ta zieloność, to niezwykłe światło... Następny slajd - grób, turecki chyba, w głębi drzewa, niebo, łąki kawałek. I znów to światło, głębia, prawie że czuć zapach letniego dnia pełnego słońca.

Zmieniamy zdanie - jednak będziemy czyścić te slajdy. Dla tego światła i ciepła.

Od archiwum analogowego ku cyfrowemu

Jak właściwie wygląda archiwum materiałów dźwiękowych IEiAK UAM w Poznaniu? Gdzie mieszczą się scyfryzowane pliki tychże materiałów? Oto wgląd w dwie wersje archiwum:

Przestrzeń dla archiwum

Poniżej, kilka ujęć z pokoju, w którym już w przyszłym tygodniu startujemy ze skanowaniem materiałów fotograficznych. Przestrzeń oczywiście wymaga aranżacji, czym zajmiemy się w najbliższy piątek. Zatem czeka nas szorowanie, mycie, przestawianie, podłączanie, instalowanie i generalne próby skanerów. Widoki na zdjęciach już niedługo archiwalne ze względu na przesiedlenie Collegium Historicum na teren Kampusu Morasko.

Działania wolontariackie: start

W czwartek oraz piątek odbyły się w IEiAK zajęcia organizacyjne nastawione na współrealizację projektu Cyfrowego Archiwum im. J. Burszty. Polecamy zaglądnąć na tzw. bloga zajęciowego, na którym na bieżąco umieszczane są informacje na temat przebiegu naszych działań w ramach obowiązkowych "Warsztatów etnologicznych. Audioetnografia", na których zajmiemy się edycją i opisem materiału dźwiękowego oraz fakultatywnych "Cyfryzacja archiwum IEiAK", podczas których zajmiemy się skanowaniem i opisem materiałów fotograficznych:

http://nonusos.blogspot.com/2014/03/cyfryzacja-archiwum-ieiak-zajecia-nr.html

http://nonusos.blogspot.com/2014/02/warsztaty-etnologiczne-audioetnografia_27.html

Na rzecz projektu

Poniżej sylabusy trzech zajęć prowadzonych w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej UAM w Poznaniu na rzecz projektów "Cyfrowe Archiwum im. Józefa Burszty" oraz „100 fotografii w setną rocznicę urodzin profesora Józefa Burszty” (projekt dofinansowany ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego program Dziedzictwo kulturowe: Kultura Ludowa). Generalnie - bez pomocy i zaangażowania studentów nie damy rady. Miejmy nadzieję, że znajdą się wśród, podobni do nas, pasjonaci, archiwalnych historii, którzy wesprą projekty bardzo konkretnymi i solidnymi działaniami.

Inwentarz filmów archiwum

Lew, czarownica i stara szafa

W "Kronikach Narnii" wszystko zaczyna się od starej szafy. Wystarczy przez nią przejść i jest się w Narnii, krainie równoległej, rządzącej się swoimi prawami.

Magiczna kraina, w której rządzi Cyfryzacja (pisana właśnie przez duże "C") to szereg czynności technicznych, ale... jesteśmy bliskie uwierzenia, że Cyfryzacja ma osobowość, ma duszę i ma to "coś". Bo przez szafę pełnego pudełek, kartonów, spisów i inwentarzy trafiamy do światów minionych. I właściwie skąd dokąd przechodzimy? Wszak to tylko stare fotografie z badan dawno przeprowadzonych, wyniki dawno opracowane, książki wydane, przeczytane i zapomniane. Ale ten powrót do nagrań, zdjęć, notatek - z fragmentami czyjegoś życia, zapisami emocji, z codziennością - pozwala nam na dokonanie ponownych odkryć. Pierwszy etap za nami - kasety magnetofonowe "się cyfryzują",a najzwyklejsza czynność spakowania ich do kartonika i wyniesienia poza starą szafę (ku naszemu zaskoczeniu) wyzwoliła wiele emocji. A już dokładne i ze zrozumieniem przeczytanie spisu nagrań... moc dreszczy! Nagrana w 1976 w Afganistanie wypowiedź garncarza, albo nagranie z radia kabulskiego z tego samego roku. Czy wreszcie nagranie sesji naukowej z roku 1977 zatytułowanej "Społeczne funkcje etnologii", o których my nadal rozmawiamy.

I głos samego Józefa Burszty, dzięki któremu Cyfryzacja staje się naszą dobrą koleżanką.

Tytuł współczesnej opowieści ze starą szafą jako główną bohaterką brzmieć powinien zatem "skany, ocr i d'libra".

Inwentarz taśm magnetofonowych i szpulowych

Otwarcie archiwum-audio

Dziś rano z archiwum IEiAK wyjechało około 60 kaset magnetofonowych oraz dwie kasety szpulowe. Proces cyfryzacji wystartował. Materiały znajdują się w tej chwili w rękach Mikołaja Rajpolda z Sinus Academy oraz działacz Stowarzyszenia Artystów Niezależnych ICUS.PL. 

Zdigitalizowane nagrania będą edytowane oraz opracowywane przez studentów IEiAK, którzy zdecydują się na uczestnictwo w Warsztatach Etnologicznych: Audioetnografia, które prowadzi co roku Agata Stanisz.

Projekt wpierający

Kick-off: pierwsze spotkanie z archiwum

Poniżej dokumentacja z pierwszego, kick-offowego spotkania dotyczącego projektu. Spotkanie odbyło się dzisiaj, to jest 27 stycznia, w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej UAM. Wszystkich nieobecnych zachęcamy do zapoznania się z prezentacją (tzw. wizką) oraz nagraniem audio, które wyjaśnia wszystko. Serdecznie dziękujemy naszym koleżankom i kolegom z IEIAK, PTL o/Poznań, naszym doktorantom oraz garstce studentów za przybycie na spotkanie.

Artykuł o projekcie

W najnowszym numerze Życia uniwersyteckiego jest krótki artykuł autorstwa Anny Weroniki Brzezińskiej i Agaty Stanisz dotyczący projektu.

SZUKAJCIE NA STRONIE NR 21

Spotkanie!

27 stycznia (poniedziałek), godz. 10.00, Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej, sala 514 - spotkanie dot. projektu

Ruszamy z projektem

W roku 2014 ruszamy z realizacją projektu "CYFROWE ARCHIWUM IM. JÓZEFA BURSZTY -digitalizacja archiwaliów oraz ich udostępnienie w Internecie" finansowanego z programu Kolberg 2014 – Promesa Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.